Debiana można zainstalować z wielu źródeł, zarówno lokalnych (CD-ROM, dysk twardy, dyskietki) jak i z sieci (FTP, NFS, PPP, HTTP). Ten rozdział opisuje źródła instalacji i sposoby ich uzywania. Zawiera także pewne wskazówki co do najlepszego wyboru źródła instalacji.
System instalacyjny umożliwia użycie różnych kombinacji źródeł instalacji. Jednym z podstawowych celów wczesnych kroków instalacji jest zwiększenie ilości urządzeń (np. kart rozszerzeń) lub oprogramowania (np. protokołów sieciowych lub sterowników systemowych) obsługiwanych przez system. Dzięki temu w późniejszych krokach instalacji można wybierać spośród większej ilości źródeł niż we wcześniejszych krokach. Na przykład instalację można zacząć z dyskietki, ale później dostarczyć reszty potrzebnych plików z dysku twardego lub CD-ROM-u.
Dla większości ludzi najłatwiejsze będzie użycie zestawu płyt CD
. Jeśli
masz taki zestaw i Twoja maszyna obsługuje ładowanie systemu bezpośrednio z
płyty, to świetnie! Po prostu skonfiguruj system, aby ładował się z CD-ROM-u,
jak to opisano w rozdziale Wybór urządzenia, z którego
następuje start systemu, Rozdział 3.6.2, wsuń płytę do napędu, zrestartuj
system i przejdź do następnego rozdziału.
Jeśli okaże się, że standardowy sposób ładowania systemu instalacyjnego nie
działa na Twojej maszynie, możesz wrócić do tego rozdziału, aby spróbować
znaleźć inne jądro lub metodę instalacji. W szczególności należy zwrócić uwagę
na to, że niektóre zestawy płyt zawierają różne jądra na różnych płytach w
zestawie (patrz Wybór
właściwego zestawu instalacyjnego, Rozdział 4.2), więc może okazać się, że
uda Ci się załadować system z płyty innej niż pierwsza.
W następujących krokach instalacji należy wybrać nośnik instalacyjny, lub podjąć decyzję, która wpłynie na to, które źródła będą dostępne później:
Podczas dokonywania wyborów należy pamiętać o kilku rzeczach. Pierwsza dotyczy wyboru jądra. Jądro, które wybierzesz do przeprowadzenia instalacji będzie tym samym jądrem, którego będzie używał Twój pełny system. Muisz wybrać odpowiedni pakiet sterowników, ponieważ sterowniki zależą od jądra. Poniżej znajduje się krótki opis szczegółów wyboru jądra, a dokładniej zestawu instalacyjnego.
Różne jądra mają różne możliwości obsługi sieci, więc wybierając konkretne jądro możesz rozszerzyć lub ograniczyć możliwości wyboru źródeł dla innych plików, zwłaszcza w początkowych fazach instalacji.
Wreszcie -- niektóre sterowniki, które każesz załadować, umożliwiają obsługę
różnych urządzeń (np. kart sieciowych, kontrolerów dysków twardych) lub
systemów plików (np. NTFS lub NFS). Dzięki załadowaniu odpowiednich
sterowników, w dalszych etapach instalacji będzie możliwe wybranie dodatkowych
źródeł instalacyjnych.
Obrazy jądra są dostępne w kilku ``smakach'', z których każdy obsługuje inny zestaw sprzętu. ``Smaki'' dostępne w systemie Debian GNU/Linux 3.0 dla architektury Intel x86 to:
Choć opisaliśmy ile dyskietek 1.44MB jest potrzebnych w przypadku każdego ze ``smaków'', to nie znaczy to, że musisz wybrać dyskietki jako nośnik instalacyjny.
Pliki konfiguracyjne jądra dla każdego z tych smaków można znaleźć w ich
katalogach w pliku o nazwie ``kernel-config''.
Ten rozdział opisuje jaki sprzęt może i zazwyczaj będzie
działać w różnych etapach instalacji. Nie jest zagwarantowane, że każde
urządzenie opisanego typu będzie działało z każdym jądrem. Na przykład dyski
RAID nie będą dostępne jeśli nie zainstaluje się odpowiednich sterowników.
Załadowanie systemu instalacyjnego jest jednym z najtrudniejszych etapów instalacji. Następny rozdział opisuje dodatkowe szczegóły, ale do wyboru jest zazwyczaj
Następująca tabela wskazuje, których źródeł można użyć w każdym z etapów instalacji. Kolumny wskazują poszczególne etapy instalacji, są uporządkowane od lewej do prawej w kolejności, w jakiej występują. W kolumnie po prawej stronie są wymienione sposoby pobierania plików. Puste pole oznacza, że dany sposób nie jest obsługiwany w danym etapie instalacji, T oznacza, że jest, a P -- że tylko w niektórych przypadkach.
Ładowanie | Obraz jądra | Sterowniki | System podst. | Pakiety | nośnik ----------+-------------+------------+---------------+---------+------------ P | | | | | tftp P | T | T | T | | dyskietki P | T | T | T | Y | CD-ROM P | T | T | T | Y | dysk twardy | T | T | T | Y | NFS | | P | Y | Y | LAN | | | | Y | PPP
Powyższa tabela pokazuje na przykład, że PPP można użyć tylko do sprowadzenia pakietów.
Zwróć uwagę, że system instalacyjny poprosi Cię o wskazanie źródła obrazu jądra i sterowników tylko przy niektórych metodach instalacji. Jeśli uruchomisz system z CD-ROM-u, system instalacyjny automatycznie wybierze jądro i sterowniki z płyty. Ważne jest, że zaraz po załadowaniu systemu z dyskietki można przełączyć się na lepsze źródło instalacji. Należy jednak pamiętać, że nie wolno pomieszać różnych zestawów instalacyjnych, na przykład biorąc dyskietkę startową dla jednej podarchitektury, a dyskietki ze sterownikami - dla innej.
Kolumna ``Ładowanie'' zawiera tylko litery P, ponieważ obsługiwane metody ładowania różnią się bardzo pomiędzy architekturami.
Wiersze ``LAN'' i ``PPP'' odnoszą się do Internetowych metod przenoszenia
plików (FTP, HTTP itp.) przez Ethernet lub linię telefoniczną. Niektóre jądra
pozwalają na wykorzystanie tych sposobów wcześniej. Eksperci mogą także
wykorzystać te połączenia do zamontowania dysków i przeprowadzenia innych
operacji celem przyspieszenia całego procesu. Dostarczenie pomocy w takich
przypadkach jest poza zakresem tego dokumentu.
Zdobądź zestaw płyt CD Debian GNU/Linux. Załaduj z nich instalację, o ile to możliwe.
Jeśli jednak doczytałeś/doczytałaś tak daleko, to prawdopodobnie nie było to możliwe. Jeśli problemem było to, że nie dało się załadować systemu z płyty, można przy pomocy plików na płycie utworzyć dyskietki startowe i z nich załadować system, lub zrobić to z innego systemu operacyjnego.
Jeśli i to nie jest możliwe, możesz wykorzystać puste miejsce na partycji jakiegoś systemu operacyjnego. W początkowych fazach instalacji system jest w stanie odczytać wiele różnych systemów plików. (Za wyjątkiem NTFS -- konieczne jest uprzednie załadowanie odpowiedniego sterownika). Jeśli może przeczytać Twój system plików, powinieneś/powinnaś pobrać z sieci dokumentację, obrazy dysków startowych i narzędzia a także archiwum ze sterownikami (w postaci jednego pliku) i system podstawowy (także w postaci jednego pliku). Załaduj system instalacyjny, a kiedy o nie zapyta, wskaż mu pliki, które pobrałeś/pobrałaś.
To są tylko wskazówki. Powinno się wybrać takie źródła, jakie będą
najwygodniejsze. Dyskietki nie są ani wygodnym, ani pewnym nośnikiem, więc
radzimy ich używać tylko w ostateczności. Jednak w porównaniu z innymi
sposobami ładowania systemu mogą w pewnych przypadkach dostarczyć
najłatwiejszego sposobu na rozpoczęcie instalacji, jeśli Twój system je
obsługuje.
install.pl.txt
install.pl.html
install.pl.pdf
fdisk.txt
cfdisk.txt
.../current/basecont.txt
.../current/md5sum.txt
md5sum
, możesz upewnić się, że pliki nie są uszkodzone
uruchamiając komendę md5sum -v -c md5sum.txt.
Teraz zajmiemy się szczegółami poszczególnych metod instalacji. Dla wygody są
ułożone w takiej kolejności, jak rzędy w tabeli opisującej różne źródła
instalacji.
Największym problemem dla instalujących Debiana po raz pierwszy jest zawodność dyskietek.
Dyskietka ratunkowa sprawia największe problemy, ponieważ jest czytana bezpośrednio przez sprzęt, przed uruchomieniem Linuksa. Często sprzęt nie czyta dyskietek tak dobrze jak sterownik dysku Linuksa i może zatrzymać się nagle bez wypisania żadnego komunikatu błędu, jeśli przeczyta nieprawidłowe dane. Mogą też pojawić się problemy z dyskietkami ze sterownikami oraz z systemem podstawowym., z których większość objawia się wypisaniem mnóstwa komunikatów o błędach wejścia/wyjścia dysku.
Jeśli instalacja zatrzymuje się na jednej z dyskietek, należy w pierwszej kolejności ponownie pobrać z sieci dany obraz i zapisać go na inną dyskietkę. Samo ponowne sformatowanie poprzedniej dyskietki może nie wystarczyć, nawet jeśli została sformatowana i zapisana bez błędów. Czasem można spróbować zapisać daną dyskietkę na innym komputerze.
Jeden z użytkowników zgłosił, że musiał zapisać dyskietkę trzy razy zanim zadziałała.
Inni użytkownicy zgłaszali, że czasem wystarczy spróbować załadować daną
dyskietkę kilka razy restartując pomiędzy próbami komputer. Wszystko to z
powodu wadliwego sprzętu lub firmowego oprogramowania urządzeń.
Ładowanie systemu z dyskietek jest obsługiwane przez większość platform.
Aby załadować system z dyskietek po prostu pobierz obrazy dyskietek: ratunkowej (Rescue Floppy) i sterowników (Driver Floppies).
Jeśli będzie to konieczne, możesz także zmodyfikować dyskietkę ratunkową; patrz Zamiana jądra na dyskietce Rescue Floppy, Rozdział 10.3.
W tej architekturze system plików nie zmieścił się na dyskietce ratunkowej,
więc na osobną dyskietkę musisz też zapisać obraz systemu plików. Tworzy się
ją tak samo, jak inne dyskietki. Po załadowaniu z dyskietki ratunkowej jądro
poprosi Cię o dyskietkę z systemem plików. Wsuń tą dyskietkę do napędu i
wciśnij Enter. Patrz także Ładowanie z dyskietki Rescue
Floppy, Rozdział 5.5.
UWAGA: Nie jest to zalecana metoda instalacji Debiana, ponieważ dyskietki są często zawodnym nośnikiem danych. Tej metody należy użyć jeśli nie masz żadnych wolnych systemów plików na dysku.
Wykonaj następujące kroki:
base-1.bin
,
base-2.bin
, itd.
Obraz dyskietki to plik zawierający całą zawartość dyskietki w surowej
postaci. Obrazu dyskietki (np. rescue.bin
) nie można po prostu
skopiować na dyskietkę. Należy do tego celu użyć specjalnego programu, który
zapisze je w surowym trybie. Jest to konieczne, ponieważ obrazy są
surowym przedstawieniem zawartości dyskietki.
Istnieją różne techniki tworzenia dyskietek z obrazów zależne od Twojej platformy. Ten rozdział opisuje jak utworzyć dyskietki z obrazów dla różnych platform.
Niezależnie od używanej metody należy pamiętać o zabezpieczeniu dyskietki po
jej zapisaniu, aby uchronić ją przed przypadkowym zniszczeniem.
Aby zapisać obrazy na dyskietki, prawdopodobnie będzie konieczne uzyskanie uprawnień administratora. Wsuń pustą dyskietkę do napędu i wydaj komendę
dd if=plik of=/dev/fd0 bs=1024 conv=sync ; sync
gdzie plik to nazwa jednego z obrazów. /dev/fd0
to
zazwyczaj nazwa pierwszego napędu dyskietek, może być inna w Twojej stacji
roboczej (w systemie Solaris będzie to /dev/fd/0
). Komenda ta
może się zakończyć przed zapisaniem dyskietki przez system, więc przed wyjęciem
dyskietki zaczekaj na zgaszenie się diody sygnalizującej pracę napędu. W
niektórych systemach do wysunięcia dyskietki konieczne jest wydanie specjalnej
komendy (w systemie Solaris -- eject
).
Niektóre systemy próbują automatycznie zamontować dyskietkę po jej wsunięciu do
napędu. Możliwe, że będzie konieczne wyłączenie tej opcji zanim system pozwoli
na zapisanie dyskietki w trybie surowym. Niestety w różnych systemach różnie
się to robi. W systemie Solaris można obejść zarządzanie wolumenami aby
uzyskać surowy dostęp do dyskietki. Najpierw sprawdź czy dyskietka jest
montowana automatycznie (użyj volcheck
lub odpowiadającej mu
komendy w managerze plików). Następnie użyj podanej powyżej komendu
dd
, zamień tylko /dev/fd0
na
/vol/rdsk/nazwa_dyskietki, gdzie nazwa_dyskietki jest
nazwą nadaną w czasie formatowania (lub unnamed_floppy
, jeśli nie
nadano jej nazwy). Wyłącz vold
. W przypadku innego systemu
zapytaj administratora.
W katalogu z obrazami znajdziesz program rawrite2.exe
. Jest tam
również plik rawrite2.txt
opisujący sposób użycia programu
rawrite2
.
Aby zapisać zapisać obraz dyskietki najpierw uruchom DOS. Przy próbie użycia
rawrite2
z okna DOS w Windows może pojawić się wiele problemów.
Podwójne klikanie na rawrite2
w Explrorerze Windows także nie
działa. Jeśli nie wiesz jak załadować DOS, naciśnij F8 w czasie
startu Windows.
Po załadowaniu DOS-u, użyj komendy
rawrite2 -f plik -d napęd
gdzie plik to jeden z obrazów a napęd to ``a:'' lub
``b:'', w zależności od tego, którego napędu używasz.
Aby dyskietka ratunkowa wyświetlała (przed załadowaniem jądra) komunikaty po
Polsku, trzeba skopiować pliki komunikatów i czcionkę na utworzoną dyskietkę
ratunkową. Użytkownicy systemów MS-DOS i Windows mogą w tym celu użyć pliku
wsadowego setlang.bat
z katalogu dosutils
. Aby to
zrobić, przejdź do tego katalogu (np. cd c:\debian\dosutils) i
wpisz komendę setlang pl (małymi literami).
Ładowanie systemu z CD-ROM-u jest jednym z najłatwiejszych sposobów na zainstalowanie systemu. Jeśli nie masz szczęścia i jądro na CD-ROM-ie nie działa w Twoim przypadku, musisz skorzystać z innej techniki.
Instalacja z CD-ROM-u jest opisana w rozdziale Ładowanie i/lub instalacja z CD-ROM-u, Rozdział 5.4.
Zwróć uwagę, że niektóre napędy CD mogą wymagać specjalnych sterowników, więc
będą niedostępne we wczesnych etapach instalacji.
Ładowanie z instniejącego systemu operacyjnego jest często najwygodniejsze. W przypadku niektórych systemów jest to jedyny obsługiwany sposób instalacji. Metoda ta jest opisana w rozdziale Ładowanie z twardego dysku, Rozdział 5.3.
Pliki na twardym dysku mogą być niedostępne we wczesnych fazach instalacji z
powodu egzotycznego sprzętu lub systemu plików. Jeśli nie są obsługiwane przez
Linuksa, mogą nie być dostępne nawet pod sam koniec!
Z powodu natury tej metody instalacji tylko system podstawowy i dodatkowe pakiety mogą być zainstalowane przez NFS. Konieczne jest posiadanie lokalnie dyskietki ratunkowej i ze sterownikami. Aby zainstalować system przez NFS jest konieczne przejście przez zwykłą instalację, jak to opisano w Booting Into Your New Debian System, Część 8. Nie zapomnij załadować modułu (sterownika) dla swojej karty Ethernet, a także modułu systemu plików dla NFS.
Kiedy dbootstrap
poprosi Cię o wskazanie systemu podstawowego (``Instalacja systemu
podstawowego'', Rozdział 7.5), powinieneś/powinnaś wybrać NFS.
porridge@pandora.info.bielsko.pl