Następnym krokiem jest instalacja jądra i jego modułów w nowym systemie.
Zobaczysz menu urządzeń, z których można zainstalować jądro. Wybierz urządzenie, z którego chcesz zainstalować jądro i moduły. Zwróć uwagę, że możesz wybrać dowolne z podanych urządzeń --- nie musisz wybierać tego, z którego uruchomiłeś/uruchomiłaś instalację (patrz Metody instalacji Debiana, Część 4).
Zwróć uwagę, że przedstawione opcje zależą od tego, jaki sprzęt wykrył
dbootstrap
. Jeśli instalujesz system z oficjalnego CD-ROM-u,
program powinien automatycznie go użyć, nie pytając Cię nawet z jakiego
urządzenia zainstalować system (chyba, że używasz opcji verbose).
Jeśli program poprosi Cię o płytę CD, pamiętaj aby wsunąć do napędu płytę numer
jeden.
Jeśli instalujesz z lokalnego systemu plików, masz do wyboru dwie opcje:
``harddisk'', jeśli partycja z potrzebnymi plikami jeszcze nie jest
zamontowana, lub ``mounted'' w przeciwnym wypadku. W obu przypadkach system
najpierw poszuka plików w katalogu
dists/woody/main/disks-i386/current
. Jeśli ich tam nie znajdzie,
poprosi Cię o wskazanie ścieżki do archiwum Debiana, czyli miejsca na dysku, w
którym znajdują się potrzebne do instalacji pliki (opisane w Ładowanie z twardego dysku,
Rozdział 5.3). Jeśli masz lokalną kopię archiwum Debiana, możesz podać
katalog, w którym się ona znajduje (często /archive/debian
).
Archiwum można poznać po tym, że zawiera struktury katalogów takie jak
debian/dists/woody/main/disks-i386/current
Możesz wpisać ścieżkę
samodzielnie, lub użyć <...>, co pozwala przeglądać drzewo
katalogów.
Następnie system poprosi Cię o wskazanie dokładnego katalogu, który zawiera
potrzebne pliki (może on zależeć od Twojej podarchitektury). Zwróć uwagę na
to, że system może wymagać istnienia plików (a także podkatalogów, o ile są
potrzebne w danym wypadku) dokładnie w podanym katalogu. W czasie szukania
plików dbootstrap
będzie wypisywał komunikaty na trzeciej konsoli
(patrz Używanie powłoki
i przeglądanie dziennika systemowego, Rozdział 5.7.1).
Jeśli pojawi się opcja ``domyślnie'', powinieneś/powinnaś jej użyć. W
przeciwnym wypadku użyj opcji ''lista'', co pozwoli programowi
dbootstrap
samodzielnie znaleźć odpowiednie pliki (pamiętaj, że
może to zająć dużo czasu, jeśli montujesz system plików przez NFS). Jeśli to
się nie uda, możesz spróbować samodzielnie określić dokładny katalog używając
opcji ''ręcznie''.
Jeśli instalujesz system z dyskietek powinieneś/powinnaś wsunąć do napędu dyskietkę Rescue Floppy (która prawdopodobnie znajduje się już w napędzie), a następnie dyskietkę Driver Floppies.
Jeśli chcesz zainstalować jądro i moduły przez sieć, możesz do tego celu użyć
opcji ``sieć'' (HTTP) lub ``nfs''. Aby tak zrobić, Twoja karta sieciowa musi
być obsługiwana przez standardowe jądro (patrz Peryferia i inny sprzęt,
Rozdział 2.4). Jeśli nie widać tych pozycji, będziesz musiał/musiała
wybrać ``Anuluj'', wrócić do do menu i wybrać krok ``Konfiguracja sieci''
(patrz ``Konfiguracja
sieci'', Rozdział 7.4), a następnie ponownie wybrać ten krok.
Wybierz opcję ``nfs'' i podaj dbootstrap
-owi nazwę serwera NFS i
ścieżkę. Zakładając, że obrazy dysku ratunkowego i ze sterownikami zostały
umieszczone we właściwym miejscu na serwerze, powinny być one dostępne do
instalacji jądra i modułów. System plików NFS zostanie zamontowany w katalogu
/instmnt
. Wskaż lokalizację potrzebnych plików tak jak przy opcji
``partycja'', lub ``zamontowane''.
Wybierz opcję ``sieć'' i podaj dbootstrap
-owi URL (adres
internetowy) archiwum Debiana. Wartość domyślna będzie działała dobrze w
większości przypadków. Ścieżka zazwyczaj jest taka sama w przypadku wszystkich
oficjalnych serwerów lustrzanych Debiana. Możesz także kazać pobrać pliki
przez serwer pośredniczący (proxy).
Jeśli instalujesz system na bezdyskowej stacji roboczej, sieć powinna być już skonfigurowana tak, jak to opisano w ``Konfiguracja sieci'', Rozdział 7.4. Powinieneś/powinnaś widzieć opcję pozwalającą na instalację jądra i modułów z NFS. Wykorzystaj opcję ``nfs'' tak, jak to opisano w powyższym akapicie.
W przypadku innych nośników instalacyjnych może być konieczne podjęcie innych
kroków.
Instnieje jeden krok alternatywny, przed wybraniem opcji ``Konfiguracja modu&179;&243;w - sterownik&243;w urz&177;dze&241;'', mianowicie ``Konfiguracja urz&177;dze&241; PCMCIA''. W tym kroku włącza się obsługę urządzeń PCMCIA.
Jeśli posiadasz jakieś urządzenia PCMCIA, ale ich obsługa nie jest Ci potrzebna do instalacji Debiana (np. instalacja z wykorzystaniem karty Ethernet PCMCIA), to nie musisz konfigurować kart PCMCIA w tym momencie. Możesz łatwo skonfigurować i włączyć obsługę kart PCMCIA później, po zakończeniu instalacji. Jednak do instalacji potrzebna Ci będzie karta sieciowa PCMCIA, musisz przeprowadzić ten krok, aby włączyć obsługę PCMCIA przed konfiguracją sieci.
Jeśli chcesz zainstalować obsługę urządzeń PCMCIA, wybierz opcję alternatywną
``Konfiguracja modu&179;&243;w - sterownik&243;w
urz&177;dze&241;''. Pojawi się pytanie o typ kontrolera PCMCIA, który
posiadasz. W większości przypadków będzie to i82365. W
niektórych przypadkach będzie to tcic. Jeśli nie masz pewności,
sprawdź typ kontrolera w opisie sprzętu. Zazwyczaj można zostawić kilka
następujących po tym pytaniu opcji pustych. Niektóre urządzenia jednak mają
specjalne wymagania. Linux PCMCIA
HOWTO
zawiera wiele informacji, które mogą się przydać w przypadku,
gdyby nie działały wartości domyślne.
W niektórych niezwykłych przypadkach może być także konieczne przeczytanie i
modyfikacja pliku /etc/pcmcia/config.opts
. Możesz otworzyć drugi
terminal wirtualny (lewy Alt i F2) i na nim zmodyfikować ten plik a
następnie ponownie skonfigurować urządzenia PCMCIA ręcznie przeładowując moduły
używając programów insmod
i rmmod
.
Po prawidłowym skonfigurowaniu i zainstalowaniu obsługi urządzeń PCMCIA
powinieneś/powinnaś wrócić i skonfigurować sterowniki urządzeń tak, jak to
opisano w następnym rozdziale.
Wybierz z menu pozycję ``Konfiguracja modu&179;&243;w - sterownik&243;w urz&177;dze&241;'' aby skonfigurować sterowniki urządzeń, czyli moduły jądra.
Program najpierw zapyta Cię, czy chcesz załadować dodatkowe moduły jądra z
dyskietki dostarczonej przez producenta sprzętu. W większości przypadków można
pominąć ten krok, ponieważ jest on konieczny tylko jeśli w systemie są
potrzebne jakieś niestandardowe lub firmowe moduły obsługi urządzeń takich jak
na przykład niektóre kontrolery SCSI. Będzie on szukał modułów na dyskietce w
katalogach /lib/modules/misc
, gdzie misc jest dowolnym
działem sterowników jądra. Wszystkie te pliki zostaną skopiowane do katalogu
na dysku twardym, dzięki czemu możliwa będzie ich konfiguracja w następnym
kroku.
Następnie zostanie uruchomiony program modconf
, czyli prosty
program umożliwiający ładowanie i usuwanie modułów jądra z poszczególnych
działów sterowników.
Zalecamy skonfigurowanie tylko tych urządzeń, które będą niezbędne do przeprowadzenia instalacji, a których jądro nie wykryło samodzielnie. Wiele osób w ogóle nie będzie musiało konfigurować jakichkolwiek modułów jądra.
Może być konieczne na przykład załadowanie sterownika karty sieciowej z działu net, sterownika dysku SCSI z działu scsi, lub sterownika niestandardowego napędu CD-ROM z działu cdrom. Sterowniki urządzeń, które teraz skonfigurujesz, będą ładowane automatycznie przy każdym starcie systemu.
Niektóre moduły mogą wymagać parametrów. Aby zobaczyć jakie parametry dotyczą danego modułu będzie konieczne przeczytanie dokumentacji do danego sterownika.
W każdym momencie po zainstalowaniu systemu możesz zmienić konfigurację modułów
przy pomocy programu modconf
.
Jeśli system instalacyjny nie wykryje Twojej karty sieciowej, zobaczysz opcję ``Konfiguracja nazwy systemu''. Maszyna musi mieć nazwę, nawet jeśli nie będzie podłączona do żadnej fizycznej sieci komputerowej, lub jeśli połączenie sieciowe będzie zestawiane w dowolnym momencie (np. w przypadku używania modemu).
Jeśli jednak system instalacyjny wykryje urządzenie sieciowe, zobaczysz krok ``Konfiguracja sieci''. Jeśli system nie pozwoli Ci przeprowadzić tego kroku, to znaczy, że nie widzi żadnego urządzenia sieciowego. Jeśli jednak posiadasz kartę sieciową, to prawdopodobnie znaczy, że zapomniałeś/zapomniałaś skonfigurować ją przy kroku ``Konfiguracja modu&179;&243;w - sterownik&243;w urz&177;dze&241;'', Rozdział 7.3. Wróć do niego i zobacz do menu net (ew. sieć).
Jeśli po rozpoczęciu kroku ``Konfiguracja sieci'' system wykryje, że posiadasz
więcej niż jedną kartę sieciową, zapyta Cię, którą chcesz skonfigurować.
Możesz skonfigurować tylko jedną. Po instalacji możesz skonfigurować więcej
urządzeń sieciowych — patrz strona podręcznika systemowego
interfaces(5)
.
Jeśli dbootstrap
wykryje, że skonfigurowane są urządzenia PCMCIA
(``Konfiguracja
urz&177;dze&241; PCMCIA'', Rozdział 7.2), system poprosi Cię o
potwierdzenie, że Twoja karta sieciowa jest kartą PCMCIA. Od tego zależy jak
będzie wyglądać, i gdzie będzie się znajdować konfiguracja sieci.
dbootstrap
zapyta Cię następnie czy chcesz użyć do konfiguracji
karty sieciowej urządzenia BOOTP lub DHCP. Jeśli jest to możliwe,
powinieneś/powinnaś wybrać ``Tak'', ponieważ pozwoli to na pominięcie ręcznej
konfiguracji sieci. Jeśli zobaczysz komunikat ``Sie&230; zosta&179;a
pomy&182;lnie skonfigurowana przy pomocy DHCP/BOOTP.'', możesz przejść do
rozdziału ``Instalacja
systemu podstawowego'', Rozdział 7.5. W przeciwnym wypadku sprawdź kable i
komunikaty na tty3, ewentualnie kontynuuj ręczną konfigurację sieci.
Ręczna konfiguracja sieci polega na udzieleniu odpowiedzi na kilka pytań, które
zada dbootstrap
. Przydadzą się zgromadzone wcześniej informacje
(Potrzebne informacje, Rozdział
3.2). System podsumuje konfigurację sieci i poprosi Cię o potwierdzenie.
Następnie będzie potrzebne określenie podstawowego urządzenia sieciowego.
Zazwyczaj będzie to ``eth0'' (pierwsza karta Ethernet).
Niektóre szczegóły, które mogą okazać się pomocne, lub nie: program zakłada, że
adres IP sieci jest iloczynem bitowym adresu IP systemu i maski sieci. Założy
też, że brama jest również serwerem DNS. Jeśli nie możesz znaleźć odpowiedzi
na któreś z tych pytań, przyjmij wartości domyślne podane przez program --
możesz je zmienić po zainstalowaniu systemu, modyfikując plik
/etc/network/interfaces
.
Następnym krokiem jest instalacja systemu podstawowego. Jest to minimalny zbiór pakietów, który udostępnia działający, podstawowy, niezależny system. Ma on mniej niż 70 MB.
Jeśli nie instalujesz systemu z oficjalnej płyty CD, w czasie kroku
``Instalacja systemu podstawowego'' zobaczysz menu urządzeń, z których można
zainstalować system podstawowy. Należy wybrać właściwy nośnik instalacyjny.
Jeśli instalujesz sytem z oficjalnego CD-ROM-u, pojawi się tylko prośba o
wsunięcie płyty do napędu.
porridge@pandora.info.bielsko.pl